Een sceptisch beschouwer van het huidig economisch klimaat, zou kunnen zeggen dat het nog altijd communistische China en de kapitalistische blokken VS en Europa beiden anders reageren op de wereldwijde crisis. De Chinese economie lijkt daarbij sneller de opwaardse lijn te hebben gevonden. In China is er natuurlijk ook geen discussie waar in de VS de fiscal cliff en in Europa de Noord-Zuid cliff voor beroering zorgt. China zorgt ook deze week weer voor positief nieuws door een toename van de industriële productie, de motor van de Chinese economie.
Hoe zit het in Europa?
In Europa wordt nog geen definitieve oplossing gevonden voor Griekenland en in haar kielzog Spanje, Italië en volgens critici ook Frankrijk. Het totale gebrek aan besluitvaardigheid maakt het onmogelijk om tot helder beleid te komen. De oplossing ligt al op de Brusselse teken tafels. Een fiscale unie. Hier is echter geen steun voor onder de bevolking die juist de bureaucratische en dure EU als probleem ziet. De wal zal het schip doen keren, ook in Europa. De vraag is hoe lang zal het duren voordat Europa haar dure weeffout heeft hersteld? Griekenland kan alleen gered worden door het failliet te laten gaan of door een lange termijn financiering vanuit de EFSF tegen hele lage rentetarieven. Noord Europa wacht bewust met deze oplossing en wil dat Griekenland een les leert, en daarmee de andere Zuid Europese landen. Nu moet Griekenland flink snijden, iedereen voelt het en langzaamaan wordt het land weer concurrerende en worden de regels aangepast aan de vereisten om op internationaal niveau mee te kunnen doen. Is dat proces nu ten einde? Nee, Griekenland zal nog vele jaren gedwongen moeten worden om haar ambtenaren bestand te korten, lonen te verlagen, regels te versoepelen, etc. De markt zelf zal oordelen wanneer dit genoeg is, zo maakte Unilever al bekend een fabriek in Griekenland te openen vanwege de goedkope lonen. Dat zijn de eerste echte positieve signalen voor Griekenland.
China en de VS
Tussen het complexe en oude Europa, het snelle en efficiente China, staat de machtige reus, de VS. Met een twee partijen stelsel zijn ze beter in staat om keuzes te maken. Maar ook de VS heeft een probleem gecreëerd die zelf bij instemming van de republikeinen niet opgelost kan worden. De fiscal cliff bestaat namelijk niet uit een cliff maar uit meerdere kloven die vrijwel gelijk samen komen. De overheersende mening in de wereld is dat de VS uiteindelijk wel tot overeenstemming komt, dat is immers voorheen ook gebeurd met de verhoging van het begrotingsplafond. Toch werkt dat hier anders. De democraten willen namelijk een verhoging van de belastingen voor de allerrijksten en de republikeinen willen dat er wordt vast gehouden aan de belastingverlagingen die Bush heeft ingevoerd. Deze belastingverlagingen waren tijdelijk en lopen op 1 januari 2013 af. Vanaf dat moment gaat iedereen in de VS weer fors meer belasting betalen. Een gemiddelde Europeaan zou blij zijn met deze tarieven, maar de VS hebben een lange traditie van lage belastingen, en voor met name de republikeinen is dit een cruciaal punt. Die verhoging is in zekere zin dus noodzakelijk maar komt niet terecht bij de allerrijksten, een verkiezingsbelofte van Obama. De Republikeinen moeten dus instemmen hiermee en die zullen dat alleen doen door tegen een grote (belasting)prijs. De verwachting is dat de oplossing wel eens tijdelijk zou kunnen zijn. Dan wordt begin volgend jaar het schuldenplafond weer bereikt.
Hoe nu verder?
U weet nog heel goed hoe dit eerder verliep en welke enorme impact dit heeft gehad op de beurs. Ook de republikeinen hebben hiervan geleerd. De republikeinen zullen echter niet instemmen met een verhoging zonder forse bezuinigingen in de overheid. Deze bezuinigingen zullen er dus komen, een nieuwe verhoging natuurlijk uiteindelijk ook wel. De impact op de economie zal in combinatie met de eerste klif echter groot en onoverkoombaar zijn. Een verlaging van de overheidsuitgaven in combinatie met belastingverhoging, werkt altijd drukkend op de economie. Volgend jaar wordt dus gegarandeerd een interessant en lastig beleggingsjaar.
